استانداردهای مدیریت کیفیت ISO و حوزه کاربرد هریک از استاندارد ایزو‌ها

از جمله مهمترین چالش‌هایی که پیش روی کسب و کارهای درحال توسعه برای ارائه هرچه بهتر محصولات و خدمات و گسترش حوزه‌های کاری وجود دارد، برقراری نظام‌های مدیریت کیفیت و به دنبال آن دریافت و تمدید گواهینامه‌های لازم است.

امروزه این استاندارد‌ها به قدری متنوع و تخصصی شده‌اند که ممکن است حتی مدیران هم نسبت به دامنه کاربرد آنها اشراف لازم را نداشته باشند. با این وجود، پیاده سازی استانداردهای مدیریت کیفیت و دریافت برخی از این گواهینامه‌ها برای برخی سازمان‌ها ضروری و الزامی بوده و برخی دیگر، اختیاری هستند.

در این بین استانداردهای ایزو یا همان ISO در سرتاسر دنیا بیش از همه مورد توجه هستند. شرکت‌ها و موسساتی که گواهی رسمی سیستم‌های کیفیت ایزو را دارند به نوعی کیفیت خدمات و محصولات خود را از جنبه‌های مختلف تضمین می‌کنند. 

معنی ISO چیست؟

زمانی که در خصوص استانداردهای ایزو صحبت می‌کنیم، در واقع به استانداردهای منتشر شده از یک سازمان جهانی اشاره داریم به نام The International Organization for Standardization که با پشتیبانی دو موسسه بین المللی تشکیل شده است؛ فدراسیون بین المللی انجمن‌های استاندارد ملی و کمیته استاندارد سازمان ملل متحد.

هدف و دلیل تاسیس چنین موسسه بین‌المللی، ایجاد هماهنگی و یکدستی بین استانداردهای جهانی است. ایزو یک سازمان جهانی است که برای ارائه استانداردسازی در صنایع و شرکت‌ها کار می‌کند. هدف اصلی آن نظام‌مندسازی کسب وکارها است، اما تمرکز آن بر بهبود فرآیندها، ایمنی و کیفیت در چندین زمینه مختلف است.

به بیان دیگر، آن دسته از کسب و کارهایی که استانداردهای ایزو را پیاده‌سازی می‌کنند، به مشتریان خود تضمین می‌دهند که استانداردهای جهانی را برای ارائه خدمات و محصولات خود دریافت کرده‌اند. البته این که آیا مشتریان از این خدمات و محصولات رضایت داشته باشند یا اینکه گواهینامه‌های دریافت شده را معتبر بدانند، کاملا به سلیقه و سابقه ذهنی و سطح انتظارات آن‌ها بستگی دارد.

انواع استانداردهای ایزو (ISO) کدام‌اند؟

این استانداردها می‌توانند در زمینه ساخت یک محصول، مدیریت یک فرآیند، ارائه خدمات یا تامین مواد باشد. استانداردها طیف وسیعی از فعالیت‌ها و فرایندهای کاری را پوشش می‌دهند.

استانداردها به مانند چکیده خِرَد ناب افرادی متخصص در موضوعی خاص هستند، افرادی متخصص مانند تولید کنندگان، فروشندگان، خریداران، مشتریان، انجمن‌ها، کاربران یا قانون‌گذاران.

امروزه تنوع استانداردهای ایزو بسیار زیاد شده است. در واقع دلیل این تنوع آن است که هر کدام از این استانداردهای ایزو به‌صورت تخصصی به مقوله‌ای خاص تمرکز دارند.

برای مثال:

استانداردهایISO 9000 یا استانداردهای مدیریت کیفیت برای کمک به کار موثرتر و کاهش عدم موفقیت محصولات و خدمات.

استانداردهای ISO 14000 یا استانداردهای مدیریت زیست محیطی برای کمک به کاهش اثرات مخرب زیست محیطی صنایع، کاهش ضایعات و توسعه پایدار.

استانداردهای ISO 45001 یا استانداردهای بهداشتی و ایمنی برای کمک به کاهش حوادث در محل کار.

استانداردهای ISO 50001 یا استانداردهای مدیریت انرژی برای کمک به کاهش مصرف انرژی

استانداردهای ISO 22000 یا استانداردهای ایمنی مواد غذایی برای کمک به جلوگیری از آلوده شدن غذا.

استانداردهای ISO 27001 یا استانداردهای امنیت فناوری اطلاعات برای کمک به حفظ امنیت اطلاعات حساس

استانداردهای ISO 19000 یا استانداردهای مدیریت حسابرسی

استانداردهای ISO 26000 یا استانداردهای مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها که به سازمان کمک می‌کند تا به شیوه‌ای مسئولیت پذیر در اجتماع عمل کند

استانداردهای ISO 31000 یا استانداردهای مدیریت ریسک‌هایی را که می تواند عملکرد شرکت شما را به خطر بیندازد


البته باید اشاره کرد که استانداردهای ایزو در دسته‌بندی‌های مختلفی قرار گرفته و هر کدام از آن‌ها دارای خانواده‌هایی از استانداردها هستند که در یک سری ویژگی‌ها مشترک می‌باشند.

استانداردهای تضمین کیفیت

برای سازمان‌هایی که می‌پرسند چگونه کیفیت محصولات و خدمات خود را بهبود بخشند و به طور مداوم انتظارات مشتریان خود را برآورده کنند، ISO پاسخی دارد. خانواده استانداردهای ISO 9000 با توجه به جنبه‌های مختلف مدیریت کیفیت از شناخته شده‌ترین استانداردهای ISO هستند.

استانداردهایی ایزویی که در دسته‌بندی استانداردهای تضمین کیفیت قرار می‌گیرند به این زمینه اشاره دارند که خدمات و محصولاتی که توسط کسب و کارها و صنایع مختلف به مشتریان ارائه می‌شوند، منطبق بر نیاز بازار و در بهترین و بهینه‌ترین حالت ممکن خود قرار گرفته‌اند.

از این رو می‌توان چنین برداشت کرد که استاندارد ایزو، بر تضمین کیفیت ادعا شده به مشتریان متمرکز است. به این ترتیب سازمان‌ها و شرکت‌های مختلف باید به یک سری قوانین و استانداردهای مشخص التزام داشته باشند تا بتوانند محصولات و خدمات خودشان را به بهترین شکل ممکن در اختیار مشتریان قرار داده و رضایت آن‌ها را کسب کنند.

ایزو ۹۰۰۱ چیست؟

شاید بتوان عنوان کرد که استاندارد ISO 9001 یکی از شناخته شده‌ترین و معروف‌ترین استانداردهایی است که در بین تمامی استانداردهای ایزو وجود دارد.
این استاندارد زیر شاخه استاندارد ایزو مدیریت کیفیت قرار گرفته است و به صورت کلی به مباحث کیفی تولید و ارائه خدمات و محصولات اشاره دارد.

امکان کسب این استاندارد ایزو برای تمامی شرکت ها، کسب و کارها، موسسه‌های بزرگ و کوچک و با هر زمینه کاری وجود دارد. در واقع، بیش از یک میلیون شرکت و سازمان در بیش از 170 کشور دارای گواهینامه ISO 9001 هستند.

از این رو این استاندارد بر اساس تعدادی از اصول مدیریت کیفیت از جمله تمرکز قوی بر مشتری، تعهد مدیریت عالی، رویکرد فرآیندی و بهبود مستمر استوار است. وجود گواهی ISO 9001 کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که مشتریان، محصولات و خدمات تثبیت شده و با کیفیت خوب را دریافت می‌کنند، که به نوبه خود مزایای تجاری زیادی را به همراه دارد.

ایزوهای مربوط به رضایتمندی مشتری

یکی از اصلی‌ترین گواهینامه‌های ایزویی که هر کسب و کاری باید برای دریافت آن تلاش کند، ایزوهای مربوط به رضایتمندی مشتری است. جلب رضایت مشتریان کلید موفقیت هر کسب و کاری به شمار می‌روند. از این رو لازم است تا گواهینامه‌هایی که به صورت مستقیم بر رضایتمندی آن‌ها تاکید دارند، توسط مدیران کسب شناخته شود.

می‌توان چنین برداشت که استاندارد ایزو رضایت مشتری جزو دسته‌های استاندارد مدیریت کیفیت بوده که هدف نهایی آن‌ها ارائه هرچه بهتر خدمات و محصولات به مشتریان و کسب رضایت حداکثری آن‌ها است.

اما در این میان برخی از مهمترین ایزوهای رضایت مشتری عبارت خواهند بود از:

ایزو ۱۰۰۰۴: ایزو مدیریت رضایتمندی مشتری: بررسی میزان رضایت

ایزو ۱۰۰۰۲: ایزو رضایتمندی مشتری: مدیریت رسیدگی به شکایات انجام شده از سوی مشتریان

از دیگر ایزوهای مربوط به رضایتمندی مشتری همچنین می‌توان به استاندارد ایزو ۱۰۰۰۱ و استاندارد ایزو ۱۰۰۰۳ اشاره کرد.

برخی از مزایای مدیریت شکایت مشتریان با کمک ISO 10002

استاندارد ایزو ۱۰۰۰۲ گواهینامه رسیدگی به شکایت مشتریان است. این استاندارد مخصوص سازمان‌ها و شرکت‌هایی خواهد بود که به سرعت شکایت مشتریان خود را بررسی کرده و در تلاش هستند تا آن‌ها را هرچه سریع‌تر برطرف کنند.

در واقع این استاندارد به کسب و کارها کمک می‌کند تا بعد از دریافت شکایت از مشتریان خود، نواقص و خلل‌های موجود در روند ارائه خدمات و محصولات را پیدا کرده و با برطرف کردن آن ها، در جهت کسب رضایت مشتریان قدم بردارند.

امروزه حضور یک سیستم بررسی شکایت مشتریان در هر کسب و کار و سازمانی ضروری بوده و می‌تواند باعث موفقیت هرچه بیشتر در یک فضای رقابتی شود.

برخی از مهمترین مزایای مدیریت شکایت مشتریان به کمک ISO 10002 عبارت خواهد بود از:

حفظ هرچه بیشتر مشتریان
بالا بردن اعتبار برند
افزایش کارایی عملی
پیشرفت مستمر
آگاهی هرچه بیشتر نسبت به مشکلات
نشان دهنده تعهد سازمانی

استاندارد ISO 14001

استاندارد ISO 14001 در زیر مجموعه استانداردهای مدیریت زیست محیطی قرار خواهد گرفت. این استاندارد ایزو نشان دهنده تمامی روش‌ها و فرایندهایی است که برای مدیریت هرچه بهتر عملکردهای محیط زیستی سازمان‌ها پیاده‌سازی خواهند شد.

به بیان دیگر این استاندارد ایزو جهت استفاده سازمان‌ها و شرکت‌هایی که مسئولیت‌های محیط زیستی مختلفی را در دستور کار خود قرار می‌دهند، تعریف شده است.

به کمک این استاندارد می‌توان متوجه شد که فرایندهای عملیاتی شرکت‌ها و سازمان‌ها به محیط زیست کمترین آسیبی را وارد خواهد کرد.

از مهمترین مزایای اخذ استاندارد ISO 14001 می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

اطمینان از رعایت قوانین حفظ محیط زیست
کنترل هرچه بهتر تاثیرات مخرب محیط زیستی
کاهش میزان هزینه‌ها و افزایش بهره وری به کمک استفاده از منابع
در اختیار داشتن برنامه‌های عملیاتی مختلف در صورت بروز حوادث طبیعی
احترام هرچه بیشتر سازمان به محیط زیست
بررسی راه‌های از بین بردن بهینه ضایعات
کاهش تولید زباله‌های زیست محیطی
بهبود اعتبار برند

استاندارد ISO 45001

استاندارد ISO 45001 استانداری است که برای رسیدگی به حوادث و بیماری‌هایی است که ممکن است در محیط کار به وجود بیاییند. این موارد می‌توانند به صورت مستقیم بر روی سلامت کارکنان تاثیر گذاشته و کیفیت محصولات و خدمات و سلامت کارکنان را تحت تاثیر قرار دهند.

از این رو این استاندارد به سازمان‌هایی تعلق خواهد گرفت که برنامه‌های مدیریت ایمنی و بهداشت حرفه‌ای را در محیط کاری خود رعایت کرده و در تلاش هستند تا هرچه بیشتر از کارکنان و محیط کاری خود، محافظت کنند.

استاندارد ISO 10006

از جمله استانداردهای ایزویی که بر روی مدیریت کیفیت پروژه‌ها اعمال می‌شود، استاندارد ISO 10006 است. این استاندارد می‌تواند فاکتورهایی را در خصوص مدیریت کیفیت در پروژه‌های مختلف در اختیار کسب و کارها قرار دهد.

دلیل پیاده‌سازی این استاندارد ایزو نیز ارائه یک سری راهنمایی‌های ضروری برای افزایش مدیریت کیفیت پروژه‌ها، درک هر چه بهتر روند مدیریت کیفیت، افزایش رضایت مشتریان و همچنین دستیابی به اهداف مورد نظر سازمان‌ها در پروژه‌ها است.


.

از چه روشهای عملیات حرارتی در تولید فولاد استفاده می شود؟

فولاد یکی از مهم‌ترین آلیاژهایی است که در قرون اخیر مورد استفاده بشر قرار گرفته و امروزه به هر کجا که نگاه کنید ، می‌توانید نشانی از آن مشاهده نمایید. آشپزخانه، ماشین، ساختمان‌ها، پل‌ها، کارخانه‌جات و… از فولاد نهایت بهره و استفاده را می‌برند.

شروع عصر فلزات و در ادامه آن آهنگری تحولات عظیمی در تولید انواع محصولات فلزی و پیشرفت صنعتی بوده است. امروزه با پیشرفت علم مواد، برای اینکه محصول ساخته‌شده از فولاد بالاترین سطح از کیفیت را داشته باشند،

باید انواع روش‌های عملیات حرارتی روی آن‌ صورت بگیرد. پس آشنایی با اصول انجام عملیات حرارتی فولاد برای هر صنعت‌گری بسیار ضرورت دارد.

برای تولید محصولات فولادی باید با نحوه و اصول انجام عملیات حرارتی در فولاد آشنا باشید. برای اینکه بتوان نسبت به گرم و سرد کردن، کار سرد، سخت کردن و همچنین سایر تغییرات ساختاری و شیمیایی فولاد اقدام کرد، راه‌های بی‌شماری وجود دارند.

تمامی این‌گونه تغییرات باید مطابق با هدفی که داریم، اعمال شوند. عملیات حرارتی روش‎هایی است که مستلزم گرم یا خنک کردن یک فلز تا دماهای بسیار بالا یا پایین برای رسیدن به خواصی مطلوب است، مانند سخت شدن یا نرم شدن یک ماده. فلزات تحت فرآیندهایی تخصصی قرار می‌گیرند تا به خصوصیات یا ساختار معین برسند.

از سوی دیگر از برخی روش‌ها برای بازگرداندن فلزات به حالت و ساختار یکنواخت اولیه استفاده می‌شود. عملیات حرارتی عبارت است از گرم کردن فلز بدون اجازه رسیدن به مرحله ذوب، و به دنبال آن خنک سازی تحت کنترل و دقیق برای به دست آوردن ویژگی‌های و خواص مکانیکی مورد نیاز. عملیات حرارتی می‌تواند فلز را تقویت کند یا آن را چکش خوارتر، مقاوم در برابر سایش یا انعطاف‌پذیرتر کند. 

روش‌های عملیات حرارتی شامل چه مواردی می‌شوند؟

عملیات حرارتی تا حد زیادی یکی از حیاتی‌ترین بخش‌های فرآیند تولید فلزات و قطعات فلزی است. این عملیات شامل گروهی از روش‌های حرارتی و فلزکاری است که خواص فلز را تغییر می‌دهد.

به طور دقیق، عملیات حرارتی خواص فیزیکی، مکانیکی و گاهی شیمیایی فلزات را از طریق گرم و سرد کردن تغییر می‌دهد. این ویژگی‌ها عبارتند از قابلیت شکل‌پذیری، سختی، مقاومت در برابر دما، کشش‌پذیری، قابلیت ماشین‌کاری، استحکام و غیره.

روش‌های عملیات حرارتی بسته به نوع مواد فلزی و خواص مورد نیاز متفاوت است. برای صنعت‌گران مهم است که روش عملیات حرارتی مناسب را برای رسیدن به نیازهای خاص خود بدانند.

افرادی که دوره‌های مهندسی را می‌گذرانند، با مباحث گوناگونی روبه‌رو می‌شوند که هرکدام از آن‌ها اهمیت دارند. از مهم‌ترین سرفصل‌های مهندسی می‌توانیم به تکنیک‌های عملیات حرارتی اشاره داشته باشیم.

این تکنیک‌ها در صنایع نفت‌وگاز، ماشین‌سازی، هوافضا و نظامی به‌وفور مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ به همین علت آشنایی با آن‌ها می‌‌تواند به کمک شما بیاید. در ادامه به معرفی رایج‌ترین اصول انجام عملیات حرارتی فولاد خواهیم پرداخت.

نرماله کردن فولاد (Normalizing)

یکی از مهم‌ترین روش‌های عملیات حرارتی، نرمال‌سازی یا نرمال کردن است که با حرارت دادن فولاد در دمای بالا‌تر از دمای بحرانی و دمای آستنیته (حدود 50 درجه سانتیگراد)، نگه‌داشتن آن برای مدت زمان کافی در آن دما به منظور ایجاد ساختار آستنیتی و سپس سرد کردن آن در هوا است.

به این ترتیب، فولاد ساختاری بسیار یکنواخت و ریزدانه پیدا می‌کند. برای اینکه فرایند تبدیل شدن به آستینیت به اتمام برسد، باید فولادهای موسوم به هیپو‌ یوتکتوئیدی برای مدت زمانی مشخص در دمایی بالاتر از دمای آستنیت یا دمای تبلور نگه‌داشته شوند.

روند نرمال کردن منجر به افزایش انعطاف‌پذیری و چقرمگی می‌شود. فلزاتی که تحت عملیات سخت‌کاری حرارتی یا مکانیکی قرار می‌گیرند و ریزساختار آنها دچار ناهمگونی می‌شود باید نرمال شوند.

فولاد تحت فرآیند نرمال سازی به ساختاری ریز دانه و یکنواخت می‌رسد و خواص مکانیکی آن بهبود می‌یابد. با این عملیات انعطاف‌پذیری و شکل‌پذیری و قابلیت ماشین‌کاری فولاد بهبود یافته ولی پس از نرمال شدن سختی فولاد اندکی کاهش می‌یابد.

آنیل کردن فولاد (Annealing)

از دیگر روش‌های عملیات حرارتی فولاد، آنیل کردن است. عملیات حرارتی آنیل کردن یا آنیلینگ باعث می‌شود که فولاد شکل‌پذیرتر و چکش‌خارتر شده ولی سختی آن کاهش یابد.

برای اینکه بتوان فولاد را نرم‌تر کرد و باعث افزایش انعطاف‌پذیری آن شد، یا به عبارت دیگر برای کاهش شکنندگی فولاد و قابلیت خم شدن از فرآیند آنیلینگ استفاده می‌شود. تنش‌های داخلی ناشی از کار سرد، معمولا خواص مکانیکی فولاد را کاهش می‌دهد و عملیات آنیلینگ موجب بازگشت خواص و بهبود ویژگی‌های فولاد می‌شود.

عملیات حرارتی آنیلینگ علاوه بر خواص اشاره شده موجب بهبود خواص دیگری نیز می‌شود که عبارتند از:

قابلیت ماشین‌کاری
کارپذیری
پایداری کیفی و ابعادی
بازگرداندن قابلیت شکل‌پذیری
خواص هدایت الکتریکی

فرایند آنیل کردن تخت عنوان بازپخت نیز شناخته می‌شود. در این روش فولاد را تا دمایی بالاتر از دمای تبلور مجدد گرم می‌کنند. پس از مدت زمان مشخصی که فولاد در دمای بالا نگه داشته شد آن را برای رسیدن به دمای محیط در هوا سرد می‌کنند.

فرایند سرد کردن معمولاً داخل کوره‌ای که تازه خاموش شده انجام می‌پذیرد و فولاد با سرعت بسیار پایین به دمای محیط می‌رسد. زمانی که فلز در دمای بالا قرار می‌گیرد، ساختار فریتی فلز به آستنیتی تبدیل می‌شود. همچنین نابجایی‌های موجود در ریز ساختار فولاد نیز کاهش پیدا کرده و ساختار یکنواخت می‌شود و قابلیت شکل‌پذیری قطعه نیز با افزایش روبه‌رو خواهد شد. به این ترتیب با این فرایند چقرمگی فولاد بیشتر می‌شود.


قطعات مسی، برنجی و آلومینیومی نیز می‌توانند با عملیات حرارتی آنیل کردن خواص بهتری پیدا کنند. این روش خود دارای دو دسته‌بندی متفاوت است که شامل آنیل کامل و آنیل هم‌دما می‌شود.

تمپر کردن فولاد (Tempering)

عملیات حرارتی تمپر کردن یا برگشت دادن بر روی آلیاژهای آهنی و فولادها باعث می‌شود تا قطعه فلزی دوام بیشتری داشته پیدا کند. برای کاهش مقداری سختی اضافی ناشی از کار سرد، معمولاً پس از سخت شدن، عملیات تمپر کردن انجام می‌شود.

این فرآیند شامل حرارت دادن فلز برای یک زمان خاص در دمایی کمتر از نقطه بحرانی و سپس اجازه دادن به آن برای خنک شدن در هوای ساکن است. به‌این ترتیب شکنندگی و تنش‌های درونی با اعتدال کاهش می‌یابند.

در عملیات تمپر کردن با حرارت دادن فولاد تا کمتر از دمای بحرانی، بخشی از کربن محبوس در میان فاز آستنیتی آزاد شده و ترکیبی از سختی و چقرمگی به دست می‌آید. در این عملیات حرارتی توجه به میزان کربن فولاد بسیار مهم است. اگر کربن فولاد کم تا متوسط باشد این عملیات قابل انجام نیست.

نیتروژن ‌دهی فولاد (Nitriding)

از دیگر روش‌های انجام عملیات حرارتی فولاد می‌توانیم به نیتروژن ‌دهی اشاره کنیم. در این روش یک محیط غنی از نیتروژن آماده می‌کنند و قطعات فولادی تا دمایی پایین‌تر از استحاله یوتکتوئیدی (AC1) در این محیط گرم می‌شوند.

سپس برای مدت‌زمان مشخصی فولاد در این محیط و دما قرار داده می‌شود تا قطعات بتوانند نیتروژن را به خود جذب کنند. پس از این مرحله سرد شدن اتفاق می‌افتد.

زمانی که نیتروژن به فولاد نفوذ پیدا می‌‌کند، می‌توانید شاهد ایجاد یک لایه سخت سطحی روی قطعه فولادی باشید. با این کار دیگر نیازی نیست بار دیگر فرایند سخت‌کاری را پشت سر بگذارید. این فرایند برای فولادهای کم‌کربن مناسب است. در فرایند نیتروژن ‌دهی می‌توان از انواع جامد، مایع، گاز و پلاسمایی نیتروژن بهره برد.

کربن‌دهی فولاد (Carburizing)

روش دیگری که می‌توان از آن برای عملیات حرارتی فولاد استفاده کرد، کربن‌دهی یا کربوره کردن است. در این فرایند لایه سطحی فولاد با کمک کربن، کربن‌دهی می‌شوند. این کار باعث سخت شدن سطحی فولاد خواهد شد. قطعه‌ای که از این روش به دست می‌آید، هر چند دارای یک سطح سخت است؛ اما بااین‌وجود حجم درونی آن همچنان حالت نرم‌تری دارد.

در یک نگاه کلی می‌توانیم این‌طور بیان کنیم که با این عملیات، سطح درونی کار کم‌کربن و سطح بیرونی پرکربن می‌شود. برای پشت سر گذاشتن عملیات حرارتی کربن‌دهی پنج روش وجود دارند که شامل گزینه‌های کربن‌دهی جامد یا پودری، کربن‌دهی مایع، کربن‌دهی در خلأ، کربن‌دهی گازی و کربن‌دهی پلاسما می‌شوند.

آستمپرینگ فولاد (Austempering)

آخرین مورد از اصول انجام عملیات حرارتی فولاد که در این مطلب به آن اشاره می‌کنیم، آستمپرینگ یا آس‌پخت می‌باشد. در حین سخت کردن فولاد ممکن است یک سری از تنش‌ها ایجاد شوند. برای اینکه بتوان این تنش‌های داخلی را در فولادهایی با کربن متوسط و بالا، کاهش داد، آستمپرینگ یکی از مناسب‌ترین راهکارها است.

از نتایجی که با این فرایند به دست می‌آید، می‌توانیم به گزینه‌های زیر اشاره کنیم:

افزایش انعطاف‌پذیری
افزایش استحکام در برابر ضربه
کاهش تنش‌های داخلی

در این روش نیاز است تا فولاد را در محدوده دمایی 790 تا 950 درجه سانتی‌گراد گرم کرد. سپس باید برای سرد کردن آن از حمام مذاب نمک استفاده کنند که دمایی بین 260 تا 400 درجه سانتی‌گراد دارد. قطعه مدت‌زمان مشخصی در این حمام نگهداری می‌شود و در نهایت تا رسیدن به دمای اتاق در همان حالت باقی می‌ماند.

در چه محیط‌هایی می‌توان به سرد کردن فولاد پرداخت؟

از مهم‌ترین مواردی که در مقاله اصول انجام عملیات حرارتی فولاد باید به آن توجه کرد، محیط مورد نظر برای فرایند سرد کردن است. در واقع سومین مرحله عملیات حرارتی را سرد کردن تشکیل می‌دهد. در این مرحله باید مناسب‌ترین محیط را به‌منظور سرد کردن انتخاب کنید.

سرعت سرد کردن، با محیط انتخابی رابطه مستقیم دارد. به‌طورکلی از مهم‌ترین محیط‌ها که به‌منظور سرد کردن بهره برده می‌شود، می‌توانیم به آب‌نمک، آب، روغن، هوا و کوره اشاره داشته باشیم. از بین موارد ذکرشده می‌توانیم این‌طور بیان کنیم قدرت سردکنندگی آب‌نمک بسیار بیشتر است. رتبه‌های بعدی به ترتیب به آب، روغن و هوا اختصاص دارند.
.